De zon kwam langzaam op terwijl Marilyn zich omdraaide en haar ogen stevig dicht probeerde te houden. Ze wou alles behalve wakker worden. Het bed waar ze in lag, lag beter dan haar eigen bed die bij elke beweging ook maar kraakte en wanneer ze niet diep genoeg in slaap was elke keer wakker werd. Maar ze wist dat ze er uit moest, ze had nog meer te doen vandaag. Maar ze voelde zich zoals elke ochtend weer slecht, ze wist dat het bloed bijna uit haar lichaam was. Meteen daarna leek het als of haar ziekte dubbel terug kwam. Zo had ze nu al erg last van hoofdpijn. Langzaam draaide ze zich op haar rug en opende haar ogen. Ze voelde de arm van Gaile nog om haar heen. Kort keek ze opzij en zag dat hij nog sliep. Het was zo fout om met hem het bed te delen. Grote deels omdat hij haar baas was maar ook omdat hij toch echt wat jaartjes te oud was. Kort beet ze op haar lip en streelde over de huid van zijn arm heen. Maar hij was verdomd sexy en stiekem heel stiekem was het wel opwindend om het met je baas te doen vond ze. Marilyn ging vervolgens recht zitten en voelde een kloppende pijn in haar hoofd. Die erger leek te zijn nu ze zat. Ze wist een pijnlijke kreun binnen te houden en probeerde voorzichtig Gaile zijn arm van haar af te halen zodat ze op kon staan. Zodra haar dat merendeels gelukt was stapte ze uit bed en plukte haar shirt van de grond waarna ze die aan trok en naar de badkamer liep. In de badkamer liet ze de koude kraan lopen en bekeek haar zelf in de spiegel. Ze zag er weer bleekjes uit, maar ook moe. Marilyn gooide wat water in haar gezicht waarna ze de kraan dicht draaide. Ze maakte haar gezicht droog en bleef voor enkele seconden nog even in haar spiegelbeeld staren. Als ze Gaile niet had gevonden dan zou ze nu haar haren kwijt zijn geraakt. Marilyn liet een hand door haar haren gaan en zuchtte diep. Ze zou niet weten wat ze zonder haar haren zou moeten. Kort beet ze op haar lip waarna ze zich omdraaide en weer terug liep naar de slaapkamer. Eenmaal daar kleden ze zich zittend op bed aan en dacht aan de dingen die ze te doen had. Ze zal eerst maar eens zijn kleren klaar leggen. Iets wat ze wel vaker deed, en daarna ging ze toch echt even voor haar zelf zorgen aan gezien haar maag al begon te knorren. Eenmaal voor zijn kast bekeek ze de inhoud en pakte wat kleding stukken die ze op de stoel neer legde.

Gaile schoot over eind toen hij geluiden hoorde. Het duurde even voordat hij zich helemaal kon oriënteren. Uiteindelijk besefte hij dat het allemaal maar een droom was. Er waren geen mensen die hem wilde vermoorden, er waren ook geen vampiers die hem liever dood zagen. Alles wat hij hoorde was gewoon de kraan i de badkamer die gebruikt werd. Gaile liet zich weer achterover zakken op zijn rug. Zijn bed was warm en zacht. Je kon er zo lekker in weg zinken en als je eenmaal ligt val je ook meteen in slaap. Zelfs de meest hardnekkige vampier zou hier op weg kunnen dromen. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht. Ja zelfs Jack zou dit bed niet kunnen weerstaan. Ook snel verbande Gaile die gedachten uit zijn hoofd. Het was niet goed om zo te denken. Hij draaide zich om en nestelde zichzelf helemaal in zijn deken. De warmte was heerlijk en Gaile werd er suf van en viel ook weer in slaap.

Het duurde alleen niet lang voordat hij weer wakker werd. De geluiden van de badkamer waren over gegaan naar de slaapkamer. Hij draaide zich weer om, om te kunnen zien wat er gebeurde. Merilyn was in de kamer bezig, ze had nog niet gezien dat hij wakker was en dit gaf Gaile mooi de tijd om zijn assistente eens goed te bekijken. Ze zag er slecht uit, lijkbleek en vooral mager. Normaal gesproken had Gaile het een rot zorg geweest als er iemand dood ging aan een ziekte. Maar bij haar niet, ook omdat hij nu een persoonlijke assistente had die alles voor hem deed. Maar er was ook een ander deel dat voor hem belangrijk was. Merilyn had hem nodig, zonder hem zou ze dood gaan. Hij voelde zich belangrijk daardoor, alsof hij iets kon in deze wereld. Bij die gedachten trok hij ook de deken op zij en ging recht zitten. Hij wreef in zijn ogen en rekte zich uit. Dat slapen maakte mensen en vampieren lui. Zo stilletjes mogelijk liep hij op Merilyn af zodat ze hem niet kon horen. Pas op het laatste moment legde hij zijn hand in haar zij en kuste hij zachtjes haar hals. 'Goeimorgen.' Zei hij met een kleine grijns. Arme Merilyn zou ooit nog een hart aanval krijgen van zijn streken.

Hij pakte de spijkerbroek die ze had klaar gelegd en trok die aan. Hij liep naar het dressoir waar een oude radio op stond en drukte die aan. De meeste vampiers hielden van rustige klassieke muziek omdat het zo mooi bij hun tijd paste. Gaile niet, hij ging behoorlijk mee met zijn tijd en er schalde dan ook rock muziek uit die boxjes. 'Wat staat er op het ontbijt?' Vroeg Gaile, hij kon geen normaal menselijk voedsel meer eten doordat hij vampier was, dus zijn enige optie was om bloed te drinken en hoe graag Gaile ook van mensen zou drinken de meeste stelde dat niet prijs. Gaile keek op naar Merilyn en tuitte kort zijn lippen. 'Zal ik eerst jou helpen, schoonheid?' Zonder ook maar op antwoord te wachten zetten Gaile zijn tanden in zijn pols en bracht die naar de mond van Merilyn.

Terwijl ze voor zijn kast stond merkte ze niet dat Gaile ook maar op stond en in beweging kwam. Zodra ze iets in haar zij voelde, stond ze op het punt om te schrikken toe dat ze Gaile zijn lippen in haar hals voelde. Opgelucht haalde ze adem en een kleine glimlachje verscheen op haar lippen. Marilyn mocht dan geen relatie met Gaile hebben, maar hij liet haar soms wel zien hoe het was om een relatie te hebben met iemand. Of hij dit bewust deed wist ze niet. Maar zo heel erg vond ze het niet. Daarbij viel ze niet eens op mannen, al kon ze zich prima vermaken met een mannen lichaam. Nee haar hart slaat op hol bij een vrouw in plaats bij een man. Al is Gaile soms wel een uitzondering, maar dit is waarschijnlijk meer om wat hij is. En daar zou ieder zijn hart sneller van kloppen. Vooral niet alleen om zijn streken. Als ze een zwakke hart, had dan zou ze waarschijnlijk al snel op de grond terecht komen met een hart aanval. Het is namelijk een hel om iemand niet te kunnen aan horen lopen. "Goeimorgen.' Marilyn draaide zich om zodra Gaile haar los liet.

"Goeie morgen" Antwoordde ze terwijl ze haar blik over zijn lichaam heen liet gaan terwijl hij de spijkerbroek pakte en aantrok. Zodra hij die weer aan had, draaide ze zich terug om en sloot zijn kast. Zodra ze ook maar hoorde hoe hij de radio aan deed sloot ze geirriteerd haar ogen terwijl de hoofdpijn steeds meer aanwezig kwam. Ze draaide zich weer om zodra Gaile weer sprak. "B negatief voor jou vriend" Sprak ze met een kleine grijns om er voor te zorgen dat het niet zo zichtbaar was dat ze zich slecht voelde. Al was het aan alles te merken. Marilyn was ook de gene vaak het bloed binnen wist te halen, via de bloedbank. En wist daarom ook wat hij vaak nog in huis had. Al hoopte ze niet dat ze er binnen kort weer heen moest.

Ze had dan misschien wel een dealtje met iemand gesloten maar ze keken haar altijd vreemd aan als ze binnen kwam lopen. 'Zal ik eerst jou helpen, schoonheid?' Voor dat ze ook maar antwoord kon geven zag ze hoe Gaile zijn tanden in zijn pols zetten. Zodra hij die naar haar mond toebracht aarzelde kort, waarna ze haar lippen uit een liet wijken en ze zijn arm vast pakte. Ze zette haar lippen om de wond en dronk snel maar haast ook gulzig van zijn bloed. Ze zou het moeten verafschuwen. Het was immers iemands bloed, bloed die haar voor 24 uur een normaal leven gaf. Marilyn sloot haar ogen en greep zijn arm haast stevig vast, bang dat hij die weg zou trekken. Zodra ze wist dat ze genoeg had gehad liet ze hem los en likte haar lippen af waar nog een beetje bloed aan zat. Kort bleef ze stil terwijl ze hem aan keek. "Dankje." Fluisterde ze zacht waarna ze op haar tenen ging staan en hem een kus gaf. Na die kus draaide ze zich om en liep de slaapkamer uit. Het was tijd om aan het werk te gaan, al zou het nog een half uurtje duren voordat het werkte maar dat kon ze wel vol houden.